Het werd weer eens tijd voor een blog, want ik heb genoeg meegemaakt. Ben intussen 1,5 week aan het reizen na m'n vrijwilligersproject. Ik kijk heel goed terug op dat project. Echt een leuke en bijzondere tijd gehad daar. Geleefd tussen en met de locals, m'n steentje bij kunnen dragen en heel veel blije kids gezien. Wat me het meest bij is gebleven, is dat het gelijk vertrouwd voelde en dat de mensen zo vriendelijk waren. Ze zeiden: vanaf nu zijn we familie en zo behandelden ze de vrijwilligers ook. Ook veel gelachen met de andere internationale vrijwilligers. Biertjes, kaartspelletjes, lokale snoepjes proberen en weekendtripjes. Altijd leuk om cultuurverschillen te bespreken en erachter te komen hoe verschrikkelijk de Nederlandse GGGG klinkt voor buitenlanders. Op de laatste avond hadden we Filipijnse avond met eten en karaoke. Karaoke vonden wij vooral heel grappig, maar de locals namen het bloedserieus en de ene na de andere ballad werd gezongen. Afscheid nemen daar was toch een beetje moeilijk omdat je best een lange tijd intensief met elkaar hebt geleefd. Maar een reünie is Amsterdam gaat komen. Daarna met Evi (een andere vrijwilligster) doorgereisd naar Port Barton. Schattig backpackdorpje maar het regende, dus niet zoveel te beleven. Na Port Barton reisden we naar EL NIDO. Dé plek waardoor ik heb bedacht om naar de Filipijnen te reizen. We kwamen aan met regen en de tours waren gecanceld dus we knepen hem eventjes, maar de dag erna strakblauw. Kayak gehuurd en naar mooie strandjes gepeddeld. Maar blij dat we terug kwamen daarmee want mannnn wat een wind en stroming op de terugweg. Ook leuk dat de kayak voor een vol terras omsloeg. De volgende dagen (totaal verbrand) tour A en C gedaan. Zeker de moeite waard, want een supermooie omgeving. Maar zo jammer hoeveel toeristenbootjes er dan zijn bij bijvoorbeeld 'secret beach'. Verder Bas en z'n vriendin nog gezien in El Nido. Grappig om bekenden te zien zo ver weg van thuis. De afgelopen paar dagen was ik in Coron, nog steeds met Evi. Dat is een eilandje boven Palawan en wat ons betreft de betere versie van El Nido. Minder toeristen, goedkopere tours, locals die niet alleen op je geld uit zijn en je aardig begroeten en het is minstens zo mooi. We hadden de perfecte privétour gevonden. We begonnen de dag met island hopping en zagen supermooie dingen zowel onder als boven water. Na de tour gingen we naar het eigen strand van onze tourguide. Dit was zo'n strand, zoals ze die laten zien in expeditie robinson. Helder blauwe zee, wit strand, hangmatten, palmbomen en hoge rotsformaties aan de zijkanten. Perfect gewoon! Dat was ook onze slaapplek voor 's avonds. Na lekker eten met verse vis en diepe gesprekken bij het kampvuur, gingen we slapen op een dekentje óp het strand. Er kon ons niks gebeuren want slangen en krabben werden wel opgegeten door de hond die er rondliep (wat!? slangen??). Uiteindelijk in slaap gevallen onder de mooiste sterrenhemel ooit en er kan zeker iets van m'n bucketlist! Nu in m'n eentje onderweg naar het vliegveld om naar Cebu te gaan. Ik ben daar nog 10 dagen en daarna Thailand. Ik vind wel spannend om echt in m'n eentje te gaan reizen nu, maar heb er wel vertrouwen in. Tot de volgende blog met hopelijk alleen maar vette verhalen!

kussss